نصب و راه اندازی آسانسور

مراحل نصب آسانسور از صفر تا صد

تعیین محل نصب و طراحی فضای مورد نیاز برای آسانسور

 انتخاب محل مناسب برای نصب آسانسور از مهم‌ترین مراحل در پروژه‌های ساختمانی است. این محل باید با در نظر گرفتن عواملی همچون تعداد طبقات، جریان تردد افراد، دسترسی راحت به آسانسور و فضای کافی برای چاله و موتورخانه تعیین شود. طراحان و معماران با استفاده از نرم‌افزارهای مخصوص و رعایت استانداردها، فضای مورد نیاز برای آسانسور را به دقت محاسبه می‌کنند.

 در این مرحله، ابعاد دقیق چاله آسانسور، محل موتورخانه، راهروهای دسترسی و دیگر فضاهای مرتبط طراحی می‌شوند. همچنین لازم است محل نصب درب‌های طبقات و مسیر حرکت کابین به گونه‌ای انتخاب شود که مزاحمتی برای ساکنان یا عابران ایجاد نکند. با پیش‌بینی دقیق این موارد در ابتدای پروژه، می‌توان از هزینه‌ها و مشکلات احتمالی در آینده جلوگیری کرد.

آماده سازی چاله آسانسور و محل موتورخانه

پس از تعیین محل نصب و طراحی فضاهای مورد نیاز، باید چاله آسانسور به عمق و ابعاد مناسب حفر شود. این چاله باید دارای سازه مقاوم و زهکشی مناسب برای تخلیه آب‌های احتمالی باشد. دیواره‌های آن نیز باید کاملا صاف و مستحکم بوده تا بتواند وزن سنگین کابین و مسافران را تحمل کند.

در کنار چاله آسانسور، محلی برای موتورخانه و تجهیزات کنترلی در نظر گرفته می‌شود. این فضا باید دارای تهویه مناسب، روشنایی کافی و دسترسی راحت برای تعمیرات باشد. تجهیزاتی مانند موتور، قرقره‌ها، تابلوهای برق و سیستم‌های کنترلی در این محل نصب خواهند شد. آماده‌سازی صحیح این دو بخش، زیرساخت اصلی برای نصب آسانسور را فراهم می‌کند.

نصب ریل‌ها در داخل چاله آسانسور

پس از آماده‌سازی چاله آسانسور، نوبت به نصب ریل‌های راهنما یا همان تیرآهن‌های عمودی در دیواره‌های چاله می‌رسد. این ریل‌ها باید کاملاً مستقیم، محکم و به موازات یکدیگر نصب شوند تا کابین بتواند به راحتی و بدون هیچ گونه لرزش یا انحرافی در امتداد آن‌ها حرکت کند. برای این منظور، معمولاً از پیچ‌های ویژه و گیره‌های فلزی قوی استفاده می‌شود.

 دقت و صحت در نصب ریل‌ها از اهمیت بسزایی برخوردار است، زیرا هرگونه انحراف یا عدم تراز بودن می‌تواند باعث ایجاد لرزش، سر و صدا و فرسایش زودرس اجزای آسانسور شود. به همین دلیل، پس از نصب اولیه، همترازی و استقامت ریل‌ها با استفاده از ابزارهای لیزری و دقیق کنترل می‌شود تا در صورت لزوم تنظیمات لازم انجام گیرد. این مرحله یکی از حساس‌ترین بخش‌های نصب آسانسور محسوب می‌شود.

قرار دادن کابین آسانسور و سیستم کشش (موتور، قرقره و کابل‌ها)

کابین آسانسور، محلی است که مسافران در آن قرار می‌گیرند و به طبقات مختلف منتقل می‌شوند. پس از نصب ریل‌های راهنما، این کابین که معمولاً از فلز و شیشه ساخته شده، به آرامی در داخل چاله قرار داده می‌شود. کابین با استفاده از قطعات خاصی به سیستم کشش متصل می‌گردد تا بتواند در امتداد ریل‌ها حرکت کند.

 سیستم کشش آسانسور شامل اجزایی مانند موتور الکتریکی، قرقره‌های فلزی بزرگ و کابل‌های فولادی بسیار محکم است. این سیستم معمولاً در بالای چاله آسانسور در محلی به نام “محوطه موتور” نصب می‌شود. کابل‌های فولادی با عبور از قرقره‌ها، به کابین متصل می‌شوند تا با چرخش موتور، حرکت کابین را کنترل کنند. هماهنگی دقیق بین کابین، ریل‌ها و سیستم کشش برای عملکرد ایمن و صحیح آسانسور ضروری است.

نصب درب‌های طبقات و سیستم باز و بسته شدن

در هر طبقه، محل ورود و خروج به آسانسور باید دارای یک درب ویژه باشد. این درب‌ها معمولاً از جنس فلز یا شیشه ساخته می‌شوند و باید از استحکام و ایمنی کافی برخوردار باشند. نصب صحیح این درب‌ها و هماهنگی آن‌ها با حرکت کابین آسانسور بسیار مهم است تا از هرگونه تداخل و خطر احتمالی جلوگیری شود.

برای باز و بسته شدن درب‌های طبقات، یک سیستم مکانیکی یا الکتریکی پیچیده نصب می‌شود. این سیستم شامل ریل‌ها، موتورها و حسگرهایی است که با سیستم کنترل اصلی آسانسور هماهنگ هستند. درب‌ها باید به گونه‌ای طراحی شوند که در زمان حرکت کابین، امکان باز شدن آن‌ها وجود نداشته باشد. همچنین فاصله زمانی کافی برای سوار و پیاده شدن مسافران در نظر گرفته می‌شود. تست‌های متعدد برای اطمینان از عملکرد صحیح این سیستم انجام می‌گیرد.

نصب تابلوهای برق و سیستم‌های کنترلی آسانسور

آسانسورهای مدرن دارای سیستم‌های کنترلی و الکتریکی پیچیده‌ای هستند که برای عملکرد صحیح آن‌ها ضروری است. این سیستم‌ها شامل تابلوهای برق اصلی، سیستم‌های کنترل موتور، حسگرهای مختلف و سیستم‌های ارتباطی است. نصب این تجهیزات معمولاً در محوطه موتور یا یک اتاق کنترل جداگانه انجام می‌شود.

کابل‌های برق و کنترل باید به گونه‌ای مسیریابی شوند که به تمام اجزای آسانسور از جمله کابین، موتور، درب‌های طبقات و سیستم‌های ایمنی متصل شوند. نصب این تجهیزات و سیم‌کشی آن‌ها باید توسط متخصصان آموزش‌دیده و با رعایت کامل استانداردها و اصول ایمنی انجام گیرد. برنامه‌ریزی و تنظیمات اولیه سیستم‌های کنترلی نیز بخش مهمی از این مرحله است.

برقراری ارتباط بین کابین و طبقات از طریق سیستم‌های ارتباطی

 برای ایمنی و راحتی مسافران، برقراری ارتباط دوطرفه بین کابین آسانسور و طبقات یا اتاق کنترل امری ضروری است. به همین منظور، سیستم‌های ارتباطی مانند اینترکام، تلفن داخلی و حتی دوربین‌های نظارتی در آسانسورها نصب می‌شوند. این امکان باعث می‌شود در صورت بروز هرگونه مشکل یا گیر کردن کابین، مسافران بتوانند به راحتی با پرسنل ارتباط برقرار کنند.

 سیستم‌های ارتباطی آسانسور معمولاً شامل یک میکروفن و بلندگو در داخل کابین و یک ترمینال یا کنسول کنترل در محل نظارت است. این سیستم‌ها باید قابلیت تشخیص صدای مسافران و انتقال آن به محل کنترل را داشته باشند. همچنین باید از نظر امنیتی کدگذاری شده باشند تا فقط پرسنل مجاز بتوانند با کابین ارتباط برقرار کنند. در برخی مدل‌های جدید، امکان برقراری ارتباط تصویری از طریق دوربین‌ها نیز وجود دارد.

نصب سیستم‌های ایمنی شامل ترمز اضطراری، حسگرها و دوربین‌ها

 ایمنی یکی از مهم‌ترین اولویت‌ها در طراحی و نصب آسانسورها است. به همین دلیل، سیستم‌های ایمنی متعددی برای جلوگیری از حوادث احتمالی در نظر گرفته می‌شود. یکی از این سیستم‌ها، ترمز اضطراری است که در صورت قطع برق یا بروز مشکل در سیستم کشش، به صورت خودکار کابین را متوقف می‌کند.

 علاوه بر ترمز اضطراری، حسگرهای مختلفی برای کنترل وضعیت درب‌ها، سرعت حرکت کابین، وزن بار و سایر پارامترهای مهم نصب می‌شوند. این حسگرها با سیستم کنترلی ارتباط دارند و در صورت مشاهده هرگونه نقص یا انحراف از شرایط ایمن، فرمان توقف آسانسور را صادر می‌کنند. در برخی مدل‌ها، دوربین‌های مدار بسته نیز برای نظارت بر عملکرد آسانسور و داخل کابین تعبیه شده است.

تست عملکرد کامل آسانسور و رفع نواقص احتمالی

پس از نصب تمامی اجزا و سیستم‌های آسانسور، مرحله تست و بازرسی نهایی فرا می‌رسد. در این مرحله، کلیه سیستم‌ها از جمله حرکت کابین، عملکرد درب‌ها، سیستم‌های ایمنی، ارتباطات و کنترل‌ها به دقت بررسی می‌شوند. این تست‌ها شامل شبیه‌سازی شرایط مختلف از جمله اضافه بار، قطع برق، گیر کردن آسانسور و موارد اضطراری است.

 اگر در طی این تست‌ها، هرگونه نقص یا مشکلی مشاهده شود، باید به سرعت برطرف گردد. این کار ممکن است نیاز به تنظیمات، تعویض قطعات یا حتی بازنگری در طراحی داشته باشد. پس از رفع تمامی نواقص، آسانسور باید مجدداً تست شده و در نهایت توسط مقامات ذیصلاح تأیید و مجوز بهره‌برداری دریافت کند. رعایت دقیق این مرحله، ضامن ایمنی و عملکرد بلندمدت آسانسور خواهد بود.